My poor blog.... πάει καιρός που έπεσε σε δυσμένεια. Ο δίσκος των Kinks "Schoolboys in disgrace" ήταν η αφορμή για τον τίτλο αυτής εδώ, της πρώτης μετά από ένα μακρύ διάστημα - ηθελημένης - αποχής, ανάρτησης.
Θύμα μιας προσπάθειας να επικοινωνήσω αυτά που ακούω, να τα μοιραστώ, ήταν, στην αρχική του μορφή, αυτήν που τελικά αποφάσισα ότι δεν θα διαγράψω (αν και ίσως κάνω χρήση του strikethrough), πολύ ψυχρό, απόμακρο και καταγραφικό. Αυτό ήθελα; Όχι.
Νομίζω όμως ότι αρκετά το "τιμώρησα" με αυτήν την μακρά περίοδο αδράνειας, νομίζω επίσης ότι έχω τόσο πολλά νέα (κι άλλα τόσα παλαιότερα) ακούσματα σε αυτό το διάστημα που μεσολάβησε,τόσα που πρέπει να ακουστούν, κι ίσως άλλα τόσα που θα πρέπει να ειπωθούν......ο χειμώνας της κρίσης ήταν ο πλουσιότερος χειμώνας της ζωής μου, κι αν θελήσω να δω τη θετική του πλευρά, ίσως είναι"θείο δώρο"αυτή η ευκαιρία να σκεφτούμε σε βάθος, να επανεξετάσουμε, να αμφισβητήσουμε, να θυμώσουμε, να επαναστατήσουμε, να αρνηθούμε.
Θύμα μιας προσπάθειας να επικοινωνήσω αυτά που ακούω, να τα μοιραστώ, ήταν, στην αρχική του μορφή, αυτήν που τελικά αποφάσισα ότι δεν θα διαγράψω (αν και ίσως κάνω χρήση του strikethrough), πολύ ψυχρό, απόμακρο και καταγραφικό. Αυτό ήθελα; Όχι.
Νομίζω όμως ότι αρκετά το "τιμώρησα" με αυτήν την μακρά περίοδο αδράνειας, νομίζω επίσης ότι έχω τόσο πολλά νέα (κι άλλα τόσα παλαιότερα) ακούσματα σε αυτό το διάστημα που μεσολάβησε,τόσα που πρέπει να ακουστούν, κι ίσως άλλα τόσα που θα πρέπει να ειπωθούν......ο χειμώνας της κρίσης ήταν ο πλουσιότερος χειμώνας της ζωής μου, κι αν θελήσω να δω τη θετική του πλευρά, ίσως είναι"θείο δώρο"αυτή η ευκαιρία να σκεφτούμε σε βάθος, να επανεξετάσουμε, να αμφισβητήσουμε, να θυμώσουμε, να επαναστατήσουμε, να αρνηθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου